Praskie fascynacje: Rocznica, ale to tylko pretekst...

Rocznica mianowicie, jaka jest - każdy widzi. W ostatnich latach bywałam tego dnia w Pradze, w tym roku pandemia przeszkodziła, wiadomo, ale jeszcze kiedyś Praga będzie :)
Pamiętam, że w 2018 roku zdążyłam się przed wyjazdem załapać na premierę filmu Jan Palach. Wtedy była okrągła, bo 50-ta (kulate vyroci) rocznica inwazji. Jak jest obchodzona tegoroczna, nie wiem, bo ostatnio byłam odcięta od internetu, ma to zresztą swoje dobre strony, ale niewiele ich :)
Natomiast dziś to rzeczywiście pretekst - do wspomnienia ze spaceru w zeszłym roku. Późnym popołudniem włóczyłam się bez celu po Starym Mieście (co się - niestety - tak rzadko zdarza), szłam właśnie ulicą Náprstkovą, gdy najpierw ujrzałam barokową bramę...

Gdzie to dokładnie było? Proszę bardzo, czerwony balonik:

A tu zdjęcie ze strony mapy.cz:

I jeśli się dobrze wpatrzyć, to już wiadomo, że musiałam skręcić w tę wąziutką boczną uliczkę. Bo tam wśród zieleni na wysokości pierwszego piętra widać białe damskie nogi :)
Na przeciwległej ścianie były wielkie reprodukcje fotograficzne...

I nie bez kozery, bo oto cóż się tam mieści, w dawnej odrestaurowanej stajni?
Galeria fotograficzna.
Dokładny adres: ul. Stříbrná 2.

Mnie zainteresowała rzeźba melancholijnej młodej kobiety siedzącej na szczycie muru. Autorem jest Ladislav Vlna (malarz, grafik, rzeźbiarz i scenograf), nazwał ją Vlasta, a pozowała mu artystka Bára Bálková. Vlasta spogląda z góry na rzadkich przechodniów w ulicy Srebrnej od 2007 roku, kiedy Vlna miał tu swoją wystawę. Dodać należy, że kiepsko to co prawda widać na poniższych zdjęciach, ale smutnej białej dziewczynie pulsuje gorące ledowe serce.

Gdy zdecydowałam wreszcie wejść do galerii, okazało się, że zamykają. Cóż, szczęśliwi czasu nie liczą (a któż nie jest szczęśliwy w Pradze?), nie zdawałam sobie sprawy, że już wieczór się zbliża :) Tak więc tylko od bramy jakieś foty i trzeba było iść dalej.