Spacer ulicą Úvoz

Oto kończy się tydzień, a ja tu śpię najwyraźniej na blogu. Postanowiłam na chybcika wyprodukować posta - wspomnienie ze spaceru.

Do końca nie wiem, gdzie kończy się Mała Strana, a zaczynają Hradczany na tej ulicy Úvoz :)
W każdym razie Wikipedia zalicza Úvoz do obu dzielnic. Proszbardzo!
Ulica zaczyna się tam, gdzie kończy popularna Nerudovka, a kończy na Pohořelcu.

Tu jest mały placyk, gdzie kończy się Nerudovka. Pośrodku Dům u Zlaté hvězdy czyli Pod Złotą Gwiazdą.
Po prawej stronie zabudowa Hradczan i Radnické schody (127 stopni dla odważnych), nad którymi czuwa św. Jan Nepomucen.

A tu już nasz Úvoz czyli parów, wąwóz, przekop. Domy po obu stronach są jedynie na początku ulicy, potem po lewej już ich nie ma, za to niżej rozciąga się winnica i ogród strahovskiego klasztoru.

Małe selfie :)

Úvoz wznosi się w górę, ale nie jest tragicznie, zwłaszcza, że przecież wybieramy się tam na mały spacerek tą zaledwie półkilometrową ulicą, bez pośpiechu, prawda?

Mały przegląd godeł domów, starszych i nowszych.

Z kolei kilka szczytów.

W tym różowym domu mieście się Galeria Josefa Sudka, słynnego czeskiego fotografa. Myślałam, żeby się tam wybrać, ale prezentowana akurat wystawa nie pociągała mnie szczególnie i zostawiłam to na kiedy indziej.

Na jednych drzwiach znalazłam jeszcze wielkanocny wieniec :)

Teraz trochę widoków - bowiem, jak już wspomniałam, po lewej stronie otwiera się piękna panorama. Ech, zaczaić by się tam z porządnym aparatem i statywem :)

To oczywiście Strahov.

Ale jeszcze kilka kroków ulicą...

Rzućmy też okiem na wąską uliczkę-przejście między Úvozem a równoległa ulicą Loretańską, położoną wyżej. Jest tu kilkadziesiąt schodków do pokonania. W połowie drogi jest wejście do restauracji, stanowczo lepiej udawać się tam z Loretańskiej niż z dołu :)
Schody te grały w kilku filmach, między innymi w Adela jeszcze nie jadła kolacji.

Na stronie Pragi 1 znalazłam takie informacje o ulicy:

Název je dán terénem, hluboká cesta se zařezávala do příkrého svahu, u ní se v obtížném prostředí uchytila sporadická zástavba, vznikla ulice. Pojmenování, i když poněkud obměněné, se udrželo až do dnešní doby.

Úvoz je pokračováním Nerudovy ulice, odkud stoupá do příkrého svahu a končí u Pohořelce. Asi nejstarší název této komunikace byl Strahovská cesta, neboť už na počátku 12. století směřovala ke kostelu a klášteru, které od roku 1140 budovali na Strahovském vrchu příslušníci řádu premonstrátů. Cesta se stejným názvem vedla ke Strahovu také po jižním svahu Petřína. Viz Strahovská. Asi od 14. století je pak užíváno názvu Hluboká cesta, úřední název Úvoz platí od roku 1870. Charakter ulice je dán nejen nepříznivým terénem, s nímž se museli architekti a stavitelé vypořádat, ale i rozmanitostí rozličných drobných stavebních útvarů, arkýřů, vikýřů, štítů a střech, hlavně však také výhledy, které svažitý terén poskytuje směrem do Strahovské zahrady i na město Prahu. Výrazná je barokní stavba (čp. 160/24) z roku 1706 s kamenným mariánským sloupem a s poprsím Luny na památku bývalého majitele malíře Kristiána Luny, jenž zde žil počátkem 18. století. V domě bylo do roku 1953 Muzeum a knihovna Jaroslava Vrchlického, odtud byly pomátky na českého básníka přestěhovány do Památníku národního písemnictví. Dům patřil Československé akademii věd. V domě bydlely také sestry Kalašovy. Starhovský špitál sv. Alžběty (čp. 155/15) byl v roce 1668 založen strahovským opatem Vincencem Makariusem Frankem. Původní strahovský špitál stával v západní části Pohořelce ( v místech kasáren) a postavil ho v roce 1623 opat Kašpar z Questenberka. Špitál byl zbořen při stavbě barokního opevnění Prahy. Od špitálu směrem dolů vede hradba Strahovské zahrady, do ní je vestavěn dům (čp. 157/11), původně viniční domek, lis. Zde také bývala pekárna Strahovského kláštera. Ulice je rovněž zajímavá pověstmi, které se k ní vztahují (Josef Svátek, Pražské pověsti).

A ja tej książki wymienionej na końcu akurat nie mam, krucafuks!