To majowe zwiedzanie dotyczyło Hotelu International. To są zazwyczaj dość oblegane wycieczki, bowiem zwykły śmiertelnik się w to miejsce nie dostanie - nawet jeśli się tam zatrzyma na jedną czy więcej nocy, to i tak nie trafi do podziemi (byłego schronu) i różnych innych miejsc, które mieliśmy okazję zobaczyć. Wycieczka jest trochę droższa od innych, myślę, że hotel tez coś z tego musi dostać, w końcu udostępnia swoje tajemnice, no i obcy ludzie się szwendają :)
Jest jednak jeszcze inna możliwość zwiedzenia tego budynku, mianowicie podczas festiwalu Open House, który odbywa się w maju. Z tego, co słyszałam, trzeba się jednak przygotować na odstanie ze dwóch godzin w kolejce.
Hotel znajduje się w dzielnicy Dejvice. Najlepiej udać się tramwajem 8 lub 18 do przystanku Zelená.
Hotel po lewej stronie mapki, wypisany na różowo.
Jego adres to ul. Koulova 1501/15.
Zbliżałam się od przystanku i z daleka już mnie witała sylwetka Pałacu Kultury. Bo też hotel powstał wedle najlepszych stalinowskich wzorów prosto z Moskwy :)
Choć tak naprawdę nie był od początku hotelem, a raczej nie miał być. Wznosiło go wojsko na potrzeby kwatermistrzowskie, ale że długo to trwało, potrzeby zanikły i postanowiono zrobić tu hotel. Oczywiście o odpowiedniej nazwie - Drużba. Do Czechosłowacji przyjeżdżali ciągle różni radzieccy dostojnicy, a nie było miejsca odpowiedniego na ich goszczenie, na wystarczająco wysokim poziomie.
W rezultacie powstał luksusowy hotel, ukończony w 1956 roku (rok później zakończono prace dekoracyjne i meblowanie).
Ówczesny minister obrony Alexej Čepička łudził się, ze na otwarcie przyjedzie sam Stalin (nie zdążył). Anegdota opowiada, że były już gotowe schody w hallu, ale okazało się, że cała generalicja czeska, mająca witać dostojnego gościa (w liczbie 44 generałów) nie zmieści się w szpalerze na tych schodach i trzeba było je przerobić i dodać jeszcze dwa stopnie.
Najpierw postanowiłam budynek okrążyć, więc skręciłam w boczną ulicę o nazwie Čínská. Skąd taka nazwa w tej okolicy, nie wiem, bardzo mi brakuje encyklopedii praskich ulic, nie ma ktoś?
Zwykle, gdy się gdzieś w bok skręci, zaraz jest okazja, żeby jeszcze w kolejny bok odbić... tak też było i tym razem, ale post byłby stanowczo za długi, już i tak mi wyszło 45 zdjęć, więc ograniczam się do hotelu i kilku widoków na niego z ulicy Chińskiej właśnie.
Wracam jednak przed wejście.
Cóż, po zdjęcie fasady należałoby przyjść do południa :)
W drugiej połowie lat 50-tych, po zmianie klimatu politycznego, postanowiono w hotelu gościć turystów zagranicznych (delegacji już nie starczało). Był to wówczas największy hotel w całej Czechosłowacji. W prasie rozpisano konkurs na nową nazwę. Padały różne propozycje, jedne związane z okolicą (Podbaba albo Juliska), inne z charakterem czasów (Hotel Máj, Mír, Slovan), poprzez takie pomysły jak Hotel Experiment, Eldorádo czy całkiem absurdalne nazwy w rodzaju Stoliczku nakryj się, Dzień i noc. Zdecydowano się na Hotel International. Prażanie jednak nazywali go Uniwersytetem Łomonosowa, Snem szalonego cukiernika lub Tortem Stalina.
Dobra passa trwała do 1974 roku, kiedy to otwarto hotel Intercontinental na Starym Mieście, który stał się olbrzymią konkurencją i spora część wykwintnej klienteli tam się przeniosła. Pod koniec lat 80-tych w Internationalu zatrzymywali się głównie zwykli radzieccy turyści. Ale - uwaga - bywało, że obsadzenie hotelu przekraczało 100%! Działo się tak dlatego, że część pokoi wynajmowano liniom lotniczym dla ich personelu, a to oznaczało, że jeden pokój był dwukrotnie albo trzykrotnie użytkowany w ciągu jednej doby :)
Symbol sowieckiej władzy stał się przy tym centrum zabawy ludowej, bo organizowano tu moc imprez towarzyskich. Z tego, co nam mówiła przewodniczka, dziś zatrzymują się tu nadal ludzie z dawnego Związku Radzieckiego, a także Azjaci. Właśnie autokar Koreańczyków zajechał przed hotel, gdy rozpoczynaliśmy zwiedzanie.
Oczywiście wystrój zarówno fasady, jak i wnętrz nawiązywał do przyjaźni między narodami czeskim i radzieckim oraz ogólnie rzecz biorąc do budowania socjalizmu.
W tytule wspomniałam słowo sorela. To popularny skrót na realizm socjalistyczny, którego nabardziej znane przykłady w Pradze to właśnie International i pomnik Stalina.
Mamy więc na płaskorzeźbach typowe sceny - witanie dzielnych radzieckich wyzwolicieli przez wdzięczną ludność Pragi czy zawieszanie czerwonej (w domyśle) flagi.
Sgraffito stara się pogodzić industrializację z tradycyjnym rolnictwem :)
Budynek bardzo starannie wykończono, wszelkie detale były dopracowane, a brał w tym udział szereg znanych twórców, jak Max Švabinský czy Cyril Bouda. Świetne panele ze szkła wytworzyli Jaroslav Brychta i Vilém Dostrasil.
Strefa wejściowa zachowała się w całości oryginalnie.
Zachował się też gobelin nazwany Praga Regina Musicae, gdzie możemy dostrzec pomnik Stalina na Letnie czyli tzw. kolejkę za mięsem. Ponoć powstały trzy gobeliny z takim akcentem, ale zachował się tylko ten jeden.
To salonik Armstronga, który w hotelu się zatrzymał podczas koncertu w Pradze i bardzo chętnie udzielał autografów, zostawiając po sobie bardzo dobre wrażenie.
Kilka detali:
I wreszcie długo wyczekiwana chwila - udajemy się na taras.
W windzie mamy dowód na to, że hotel, wedle najlepszych tradycji, nie ma trzynastego piętra :)
Ta pierwotna gwiazda była pokryta rubinowym szkłem i zaopatrzona w wewnętrzne oświetlenie, świeciła więc po ciemku całej Pradze. Podczas remontu w tajemniczych okolicznościach zniknęła (przewodniczka zaznaczyła, że jeśli w jakimś czeskim domu zobaczymy wielką szklaną gwiazdę, to będzie ona), więc dorobiono nową. Z tego, co pamiętam z oprowadzania, ma około 2 metrów wysokości.
Tarasy są dwa, pierwszy to ten z kolumnami wyżej, a drugi już prawie na szczycie.
Z tarasów można podziwiać widoki na miasto.
I jeszcze fotogeniczny detal balustrady.
Linki:
- ciocia Wiki (czeska wersja, ale więcej jest na angielskiej)
- strona z szerszym opisem
Hotel wcześniej oglądałam w filmie Šakalí léta, po polsku Bigbeatowe lato (1993). Teraz powinnam obejrzeć znowu, zwracając większą uwagę na szczegóły w rodzaju, skąd kręcone ;)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz