Kościół św. Małgorzaty(Bazilika svaté Markéty Antiochijské) to dziś budowla barokowa, autorstwa architekta Kryštofa Dientzenhofera, powstała na początku XVIII wieku.
Wnętrze kościoła zaprojektował syn wspomnianego architekta, Kilián Ignác Dientzenhofer.
Popatrzmy i w górę. Pośród fresków na sklepieniu - ciekawostka: zegar.
W głównym ołtarzu znajduje się drewniana, pozłacana rzeźba patronki kościoła, św. Małgorzaty. Wyrzeźbił ją pochodzący z Łużyc, ale działający w Pradze rzeźbiarz Matěj Václav Jäckel. Miał on tu własny warsztat, pracujący nad licznymi zamówieniami dla kościołów i zakonów. Kilka jego kamiennych posągów stoi i na Moście Karola.
Kilka relikwiarzy.
Nie dziwi mnie, że stoją tak na ołtarzu, jakby nie pilnowane, bez strachu przed złodziejami - bowiem kościół jest zamknięty i wchodzi się do niego tylko z przewodnikiem.
W bocznych ołtarzach można zobaczyć siedem wielkich obrazów namalowanych przez Petra Brandla, tzw. czeskiego Rubensa. Brandl był, nawiasem mówiąc, przez kilka lat związany z cysterskim opactwem w Krzeszowie, więc pojawia nam się tu trop polski. Brandl był gość z fantazją, a że sporo zarabiał, to i poszaleć lubiał. Jak to bywa w takich przypadkach, na starość żył w biedzie, a zmarł - wgospodzie, zgodnie ze swym trybem życia.
Jednak żadnego z tych obrazów wam nie pokażę, bowiem nie mam dobrego zdjęcia.
Natomiast poniżej proszę bardzo - dwa freskowe malowidła. Ich autorem był Jan Jakub Stevens, ale o tym artyście nie wiem nic.
Moje ulubione zdjęcie z kościoła :) fakt, że głowa mogła rozboleć od nadmiaru wiadomości serwowanych przez pana przewodnika ;)
Koniec na tym, wychodzimy na zewnątrz i okrążamy kościół.
Przed nami barokowy pawilon Vojtěška, wzniesiony w miejscu, gdzie bije źródło potoku Brusnice. Tam właśnie wedle legendy w roku 993 spotkali się św. Wojciech i Bolesław II i założyli klasztor. Brusnice ma 4,5 km długości, częściowo płynie pod ziemią i uchodzi do Wełtawy w pobliżu Klárova, w sąsiedztwie Občanské plovárny czyli Pływalni Cywilnej. To tak sobie wyszukałam informację :)
Nawet zajrzałam do niedawno nabytej książeczki Prahou podél potoků (a dvou řek) - ale tam o Brusnice nic nie ma, widać za mały jednak i nieznaczący.
Na stropie wymalowany św. Wojciech.
Wszyscy usiłują się dopchać do źródła i coś tam zobaczyć - ale widać naprawdę niewiele.
I jeszcze czeka nas spacer po ogrodzie. Nazywa się on Markétská zahrada i dzieli się na część górną i dolną. Dolna to część klauzurowa, dostępna jedynie w ciągu dnia.
U góry są akademiki Uniwersytetu Karola (Kolej Na Větrníku), jak właśnie wyczytałam i muszę się tam wybrać oczywiście, bo są one już rodzajem zabytku i grały w filmach, na przykład w Szpitalu na peryferiach :)
No ale podczas zwiedzania klasztoru na górę nie wylazłam, więc poniżej parę zdjęć zorką pięć z samego ogrodu benedyktyńskiego.
Kilka lat temu zrekonstruowano oranżerię. Mieści się w niej galeria sztuki Entrance i atelier architektoniczne.
Zajrzyjmy jeszcze do budynków gospodarczych.
Co się naszukałam budynku z pamiątkową tabliczką!
Przeczytałam o tym w przewodniku Praga miasto magiczne Marka Pernala i postawiłam sobie za punkt honoru zrobić zdjęcie tej tabliczki. I kręciłam się w kółko, nie mogąc jej znaleźć. Już prawie odchodziłam, zrezygnowana, gdy mój wzrok padł na ścianę stanowczo poniżej oczu :)
To tam na dole pod czerwoną tabliczką z nazwą ulicy!
:)
Gdy rozpoczynałam zwiedzanie wokół były jeszcze pustki.
Przed bramą klasztoru tłoczyły się samochody. To prażanie przyjechali na święty niedzielny obiad w miejscowym szynku. Weszłam do środka, ale gwar i hałas szybko mnie wypłoszyły :)
Teraz czas przenieść się do innej dzielnicy, po drugiej stronie Wełtawy.
Jeszcze nie wiem na pewno, ale coś czuję przez skórę, że wybierzemy się do... Muzeum Policji.
Klasztor w Břevnovie, cz. 1 - tutaj
Klasztor w Břevnovie, cz. 2 - tutaj
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz